Pozaświatowcy. Świat bez bohaterów- Brandon Mull

Hejka naklejka!

Też macie tak, że gdy trzeba najbardziej się wziąć za oceny, zacząć wszystko podciągać- nie macie w ogóle siły do nauki? Po ostatnich, jak już można napisać, letnich dniach ciężko mi jest wziąć się do pracy. Tak też było z moim czytaniem.

Gdzieś tydzień temu przeczytałam Pozaświatowców Brandona Mulla i jakoś trudno było mi zabrać się za tą recenzję i  w ogóle do czegokolwiek zabrać.

No ale może opowiem Wam coś o samej książce.

Autor raczej znany, ale mimo to warty opisania. Znany głównie z debiutanckiej serii Baśniobór, którą czytałam kiedyś i bardzo mi się spodobała. Tematyka jego książek to coś pomiędzy literaturą dziecięcą, a młodzieżową. Gdy pogrzebałam, okazało się, że jego największą inspiracją zawsze były dzieła J.R.R Tolkiena, C.S Lewisa i J.K Rowling- i to widać w jego twórczości- przeważa w nich fantastyka, która jest skierowana dla młodszej publiczności. Nie sugerujcie się opisem z tyłu okładki, że jest to jego najnowsza książka. Dlaczego? Bo sama książka nie jest nowa, a od wydania Pozaświatowców. Świat bez bohaterów, autor wydał jakieś 10 książek. Więc o co chodzi? O tym później, a na razie przejdźmy do samej fabuły.

Jason całkiem przypadkiem trafił do magicznego świata rządzącego się własnymi prawami – Lyrianu. Nigdy nie zamierzał stać się powodem do reaktywacji ruchu oporu przeciwko okrutnemu władcy i czarnoksiężnikowi  Maldorowi. Gdy wcześniej jego jedynymi zmartwieniami było niezaliczenie testu, czy przegrana meczu, w Lyrianie chłopiec musiał walczyć o własne życie w pogoni za tajemniczym słowem-kluczem, które miało podobno zniszczyć tyrana...
Jednak jego najważniejszym celem nie było zniszczenie panującego, a powrót do domu. Nie miał on jednak większego wyboru- od razu po przybyciu, przez przypadek, znalazł pierwszą sylabę Słowa- przez co jego jedyną nadzieją na zachowaniem życia, było znalezienie pozostałych sylab, które mogły zniszczyć cesarza. Wiele osób postanowiło mu w tym pomóc, płacąc najwyższą cenę.

Rachel na Ziemi uczyła się w domu, miała kochających 
rodziców… I cóż, wiodła dostatnie życie. Los również sprowadził ją do Lyrianu, gdzie spotkała się z Jasonem i postanowiła mu pomóc w odnalezieniu Słowa.

Tak szykuje się historia miłosna! Zaczęłam wtedy tak myśleć, bo w sumie oboje trafili do innego świata, wypełniają to same zadanie… No po prostu los ich połączył! Niestety nie wszystko było tak,  jak Weronika chciała.

Po pierwsze- wiek bohaterów. Mieli oni tylko trzynaście lat, więc temat miłości raczej nie mógł występować… Po drugie- choć z początku się nie dogadywali,

 z czasem stali się sobie bardzo bliscy… jak przyjaciele. Tak dla mnie to wada, a dla innego zaleta, więc proszę pamiętajcie, że te recenzje są subiektywne! 

Jednak nie można powiedzieć, że miłość kompletnie tam nie występuje ;)

Nie ma prawdziwego spełnienia w nic nieznaczącej pogoni za przyjemnościami. Próbujesz ukryć pustkę za większą ekstrawagancją tylko po to, żeby odkryć, że doznania stają się coraz mniej ekscytujące i coraz bardziej ulotne. Większość przyjemności najlepiej się sprawdza jako przyprawy, a nie danie główne.

Świat został tam przedstawiony bardzo ładnie -magiczny, dopiero odkrywany przez czytelnika.

Postacie według mnie mogłyby być odrobinę starsze, ale jak pisałam powyżej, autor głownie pisze dla młodszej publiki. Jednak oceniając je są bardzo dobrze wykreowane-  szybko przystosowały się do realiów Lyrianu i zyskały cechy prawdziwych bohaterów.

Przez pierwsze sto stron lektury niestety trzeba ,,przebrnąć’’, bo opisują one ten świat i są wstępem do całej trylogii. Jednak przez następne 400 stron akcja tak szybko się rozwija, że okazuje się nagle, że jesteśmy już na końcu ;)

Książka poprowadzona trochę schematycznie, ponieważ polegała przede wszystkim na: zdobyciu od buntownika sylaby, dowiedzenia się gdzie znaleźć kolejnego powiernika sylaby i do niego dotrzeć.  I tak aż kilka razy. Na szczęście w tym czasie zdążyło się tyle wydarzyć, że autor ani razu nie nudził czytelnika.

A wracając do tyłu książki- wiąże się z tym śmieszna historia. Moja książka pochodzi z bodajże 2012 lub 2013 roku i w Polsce była to wtedy nowość.

Jednak najlepsze jest to, że wtedy przeczytałam całą trylogię i odstawiłam na półkę, na której do niedawna tylko mi zalegała. Pod wpływem impulsu sięgnęłam po nią i okazało się, że KOMPLETNIE NIC NIE PAMIĘTAM. Szok. Pierwszy raz mi się coś takiego przytrafiło. W czasie czytania przypominałam sobie niektóre strzępki z ich podróży, ale przecież to nic w porównaniu z 500 stronami! Czytałam przecież wcześniej książki, które do dzisiaj pamiętam. Najwyraźniej wtedy gatunek ten był mi odległy. Może to lepiej- teraz na nowo mogę przeczytać historie Jasona i Rachel  z innej perspektywy, gdy jestem starsza.

Wówczas naprawdę mnie nie wciągnęły, a teraz powiedziałabym, że mogą dostać ode mnie 8/10  (sprawdźcie sobie na rubryczkę punktacja, którą ostatnio dodałam, jak dobra musi być książka, aby dostała tyle punktów ;)

Myślałam nad dodaniem gorszej oceny, jednak to była w sumie wspaniała trylogia, którą szybko przeczytałam i choć początki do mnie nie przemawiały, ostatniej części długo nie zapomnę i mogę ją zaliczyć do jednej z tych ,,lepszych’’ książek. Jest to jedna z tych historii, które zaczynają się niezbyt zachęcająco, a kończą magicznie.

O Pozaświatowcach na dzisiaj to tyle, bo nie chcę Wam zdradzać kluczowej części, ponieważ… Mull umie zaskoczyć czytelnika nie raz.

Może niedługo zrecenzuję drugą część? Jeśli chcecie to piszcie.

I wy też mieliście kiedyś przypadek, że kompletnie zapomnieliście o jakiejś książce ;)?

Pozdrowionka :*