,,Akademia dobra i zła''- Soman Chainani

Hej!

Kilka miesięcy temu przeczytałam dobrą recenzję książki Somana Chainani pt. ,,Akademia dobra i zła’’ Bardzo mnie wtedy zaciekawiła, ale jakie były moje uczucia gdy w końcu wpadła mi w ręce?

Sofia i Agata bardzo się różniły. Sofia od lat marzyła o pójściu do Akademii dobra, więc starała się jak najlepiej wyglądać, by odnaleźć swojego księcia, oraz wykonywała specjalnie dobre uczynki, za to Agata wydawała się wszystkim inna, dziwna, ponura - wszyscy myśleli, że trafi do Akademii zła, jednak ona tego sama nie chciała. Nie była ani okrutna, dla innych czy niemiła, po prostu była odosobniona i musiała mieszkać na cmentarzu. Dziewczynki zaprzyjaźniły się i choć na początku to miał być po prostu kolejny ,,dobry uczynek’’ Sofii, obie nawiązały szczerą przyjaźń.

Mieszkały one w malutkiej wiosce, którą otaczała bezkresna puszcza, przez którą nikt jeszcze nie zdołał się przedrzeć. Dla dzieci stamtąd jedyną rozrywką było czytanie baśni. Z tym spokojnym miejscem jednak wiązała się legenda, która przypominała jej mieszkańcom o potędze baśni- co cztery lata ginęły dzieci, które porywano do Akademii - najgrzeczniejsze dziecko w wiosce zabierano do Akademii dobra, a najbardziej niegrzeczne do zła, gdzie po skończeniu jej miało stworzyć własną baśń.

Jak się pewnie domyśliliście, dziewczyny, porwano do Akademii - ale niespodziewanie Agata trafiła do części dla dobrych, a Sofia dla tych złych.                                      

Od razu pewnie jak i ja, polubiliście bardziej Sofię, a o Agacie pomyśleliście jako o czarnym bohaterze. Jednak czytając książkę zaczęłam się zastanawiać czy sztuczne, puste uczynki i próżność nie są gorsze od skromności i bezinteresownej pomocy.

Dostrzegłam z czasem coraz więcej dobrej natury Agaty, ale niestety też złej Sofii...

Obie sądziły, że trafiły do niepasujących do nich szkół, ale czy było tak naprawdę? 

Rozpaczliwie chciały trafić do domu- postanowiły wszystko zrobić aby tego dokonać, nawet coś co mogło je rozdzielić.

''Tylko jeśli zniszczymy to, kim się nam wydaje, że jesteśmy, będziemy mogli docenić to, kim jesteśmy naprawdę.''

Szczerze pisząc, muszę przyznać, że pierwszy tom trochę mnie nudził. Momentami strasznie się ciągnął - wydaje mi się, że opisy lekcji lub życia w tej szkole były za rozbudowane. Dopiero ostanie 6 rozdziałów zaciekawiło mnie tak, że czytałam z zapartym tchem (niestety było ich 30) akcja szła wtedy do przodu, wszystko działo się bardzo szybko (lubię książki typu igrzyska śmierci, które dzieją się na przełomie kilku dni, a nie miesięcy :). Jednak nie piszę, że to może być dla Was wada. Dla mnie była, ale przeczytałam recenzję tej książki na lubimyczytać i jedna osoba pisała, że to właśnie jej się podobało w tej książce. Czytałam, że druga część ,, Świat bez książąt’’ będzie cała przepełniona akcją, więc nie będzie już tych opisów i dlatego z niecierpliwością czekam kiedy dostanę drugi tom :)

Autor jednak doskonale wplótł w dylematy bohaterek baśnie. Nie w sposób który już nudzi dzieci ,,dawno, dawno temu ...’’ a np. nauczycielka Agaty okazała się być matką chrzestną Kopciuszka i opowiadała o swojej przeszłości. To co Soman Chainani zrobił jest fenomenalne, bo nie stworzył on czegoś co kiedyś wymyślono- nie skopiował jakiejś baśni, jest to unikalna i oryginalna historia, bo już sam fakt, że główne bohaterki się przyjaźnią wyróżnia ją od wszystkich baśni. 

Książka dla mnie zasługuje na 8/10. Chyba powyżej wszystko ujęłam co mi się podobało, a co nie. Więc teraz tylko zapraszam Was do tej lektury :)