,,Niebieskie migdały'' -Ewa Nowak

Hej! 

Na wstępie chciałabym powiedzieć wam, że w poniedziałek idę do szkoły (jestem załamana), więc będzie na pewno mniej recenzji :-(

Życzę wszystkim osobom dopiero zaczynającym ferie, udanego wypoczynku i powodzenia osobom które muszą tego strasznego dnia iść do szkoły.

Tym razem postanowiłam wziąć kolejną książkę Ewy Nowak pt. ,,Niebieskie Migdały’’ .
Nie jest to typowa, spójna książka, ponieważ składa się z pięciu opowiadań, które pokazują nam fragment życia kilku dziewczyn w wieku 13-14 lat, jednak wydaje mi się, że starsze czytelniczki też mogą po tę książkę sięgnąć.

 

Co łączy te wszystkie dziewczyny? Na pewno tytułowe niebieskie migdały, jednak nie odgrywają wielkiej roli - jest to po prostu gazetka dla nastolatek. Drugą rzeczą jest obóz wakacyjny- na którym wszystkie bohaterki się spotkały. Niestety nie ma opisu samego wyjazdu, a że książka dzieje się na przestrzeni roku (czyli pierwsze opowiadanie styczne/luty, drugie marzec/kwieceń itd.) przez pierwsze 3 opowiadania tylko wiemy, że dziewczyny się na niego przygotowują, a w ostatnich dwóch akcja jest przeplatana z wspomnieniami z obozu, oraz jak dziewczyny wspominają pozostałe bohaterki.

Ważnym elementem we wszystkich opowiadaniach jest nastoletnia miłość- od nieśmiałego złapania się za rękę, aż do pocałunku. Jednak nie tylko, bo Ola, Karolina, Eliza, Zuzia, Hania i Laura - mają różne problemy, z którymi próbują sobie radzić, w czym pomagają im przyjaciele lub rodzice.

Jak to bywa z książkami pani Ewy Nowak, wszytko jest na podłożu psychologicznym (sama autorka z wykształcenia jest psychologiem), więc sama zaczęłam się zastanawiać czy mam podobne problemy do opisywanych przez nią dziewczyn i czy mogę je jakoś rozwiązać. Są to kłopoty które mogą spotkać wszystkich- chłopak zdradza najlepszą przyjaciółkę bohaterki, a ona nie chce jej uwierzyć, z kłamaniem, niezrozumieniem przez rodziców oraz kilka innych, które nie są fanaberiami autorki tylko zdarzają się w prawdziwym życiu. 

Gdy kończyłam każde opowiadanie zawsze było mi trochę żal, że muszę opuszczać narratorkę i znowu wcielić się w inną postać, zrozumieć jej problemy, które mogą być całkiem odmienne od tych, które czytałam przez ponad 100 stron, jednak wiedziałam, że opowiadanie było kompletne i dodanie jeszcze kilkudziesięciu stron sprawiłoby, że opowiadanie byłoby nudniejsze. 

Książka mi się spodobała więc dostaje ode mnie 7/10. Bardzo mi przypadł do gustu pomysł ,,spotkania’’ wszystkich bohaterek na tajemniczym obozie, o którym prawie nic nie wiemy - co podsycało mają ciekawość i przez to do teraz myślę ,,co się tam wydarzyło?’’

Pozdrawiam!

PS. W poprzednim poście pisałam, że myślę o przeczytaniu ,,Czarnego Młyna’’. Już czeka na półce ;-)    

PS 2.

Jak wam się podoba nowy wygląd bloga?