Osobliwy dom pani Peregrine- Ransom Riggs. Recenzja książki i filmu

Dziadek Jacoba od zawsze opowiadał mu swoje przygody. O czasach gdy żył w sierocińcu z bardzo osobliwymi dziećmi, które miały nadprzyrodzone zdolności lub o tym jak przemierzał cały świat, by uratować wszystkich przed potworami.

Prawdziwymi. Takimi z mackami i kilkoma odnóżami. Jacob wierzył w te wszystkie bajki do pewnego czasu, aż w końcu- tak jak my tracimy wiarę w świętego Mikołaja, zrozumiał, że nie mogła być to prawda. Dowiedział się, że dziadek był po prostu Polakiem, który przez wojnę musiał uciekać do Walii, gdzie zamieszkał w domu dziecka.

Jednak, gdy Jacob miał piętnaście lat, jego dziadek zginął w niewyjaśnionych okolicznościach. Przed śmiercią powiedział, że musi on pojechać na wyspę… Tam gdzie znajdował się jego dawny sierociniec. Chłopiec od czasu jego śmierci cały czas o tym myślał, a gdy wyjechał na spokojną wysepkę, miał się przekonać, że opowieści dziadka o osobliwych dzieciach, nie były do końca zmyślone…

Latająca dziewczynka, chłopiec który umiał ożywiać ludzi i Emma, która przywoływała ogień, to tylko garstka dzieci znajdujących się pod opieką pani Peregrine.

Ale ja nie mogę... Moi rodzice...
Co z tego, że pana kochają skoro pana nie rozumieją ?

Do przeczytania samej książki zbierałam się już kilka miesięcy, bardzo chciałam przeczytać ją w papierze, a posiadałam tylko wersje elektroniczną. Dopiero niespełna tydzień przed premierą filmu, gdy miałam ją przeczytać w końcu na czytniku, okazało się, że znajduje się również w bibliotece publicznej. Bardzo się ucieszyłam, bo zdjęcia w środku są przepiękne i mają ,,ten’’ klimat, idealnie oddający nastrój książki.

Sama lektura szła mi szybko, pierwszą połowę przeczytałam w błyskawicznym tempie. Druga również była ciekawa, ale nie aż tak.  Wszystko przez pewien element, który miał zaskoczyć, a niestety autorowi to się nie udało. Mnie bardzo łatwo zaskoczyć, a tutaj sama szybko się domyśliłam.

Książkę, mimo to, oceniam bardzo dobrze i choć w trakcie coś zgrzytało, koniec był naprawdę dobry i zachęcający do sięgnięcia po następną część. 

Cała ta fantazja, ukazanie zdolności osobliwych dzieci, wprost oczarowała mnie.

Kiedyś marzyłem o ucieczce przed zwykłym życiem, ale tak naprawdę moje życie nigdy nie było zwyczajne. Po prostu nie zauważałem jego niezwykłości.

Wczoraj obejrzałam film na podstawie tej książki, a było to zaledwie dzień od jej skończenia. I jak z każdą ekranizacją, odbiegał on bardzo od pierwowzoru. Np. Emma miała całkiem inną moc, a terapeuta Jacoba był w filmie kobietą! (to wyjątkowo mnie zirytowało…)

Film nie kończył się na Osobliwym domu pani Peregrine. Zawierał on elementy z drugiej części, a jej niestety jeszcze nie czytałam. Polecam więc zapoznać się z całą serią i dopiero wtedy pójść na seans.

Oglądając nie mogłam przestać myśleć o tym jak fabuła potoczyła się w książce, jednak gdybym wcześniej nie przeczytała książki, film Tima Burtona, wydawałby mi się bardzo dobry i magiczny. Choć nie zawsze oddający klimat z książki. Dlatego polecam najpierw przeczytać książkę, bo według mnie zawsze warto najpierw sięgnąć po pierwowzór.

Moja ocena: (książki)

★★★★★★★★☆☆

8/10

__________________________________

Ransom Riggs, Wydawnictwo Media Rodzina, 2011, stron 400